Ότι μπορούσαμε κάναμε ως γνήσιοι Πατρινοί εκπαιδευτικοί και μαθητές , σε διαδικτυακή καρναβαλική διάθεση για το καλό της ημέρας ….
Ας δούμε τι σημαίνει το Τριώδιο:
οι τρεις εβδομάδες που συμπεριλαμβάνονται στο τριώδιο είναι, η Απολυτή, η Απόκρεω και η Τυροφάγος. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας (Απολυτή) σταματούσε η συνηθισμένη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, ενώ στη δεύτερη εβδομάδα (απόκρεω) ίσχυε η νηστεία, έτσι η Τσικνοπέμπτη αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία και εθεωρείτο εορτάσιμη ημέρα και το τραπέζι ήταν γιορτινό.
Η λέξη Τσικνοπέμπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η μυρωδιά του καμένου ψημένου κρέατος) και «Πέμπτη». Στις μέρες μας η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς.
Πήρε το όνομα Τσικνοπέμπτη από τις τσίκνες, μυρωδιές, που βγαίνουν από τα αναμμένα κάρβουνα όταν ψήνουν σουβλάκια, χαλλούμια, ρέγγες, λουκάνικα, λούντζες. Έτσι οι τσίκνες γεμίζουν την ατμόσφαιρα του χωριού ή της γειτονιάς.
Κατά το έθιμο την Τσικνοπέμπτη συγγενικές ή και φιλικές, οικογένειες μαζεύονται σε ένα σπίτι και το ρίχνουν στο γλέντι, στο χορό και στο τραγούδι και στο τσούγκρισμα των ποτηριών με την ευχή υγεία και καλό Πάσχα να φτάσουμε. Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στο μέσο των 3 εβδομάδων του εορτασμού του καρναβαλιού. Πρόκειται για τη Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής.
Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα.
Η τρίτη εβδομάδα ονομάζεται Τυρινή ή της Τυροφάγου, επειδή απαγορεύεται το κρέας και καταναλώνονται μόνο γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα πιο παλιά χρόνια υπήρχε η παράδοση, την Κυριακή της τελευταίας αυτής βδομάδας να μαζεύονται όλες οι οικογένειες σε κάποιο συγγενικό σπίτι, συνήθως των πιο ηλικιωμένων, για να φάνε όλοι μαζί και να διασκεδάσουν και να χορέψουν ως το ξημέρωμα. Το κατεξοχήν φαγητό εκείνης της ημέρας ήταν τα μακαρόνια, τα οποία τα έφτιαχναν οι νοικοκυρές με μεγάλη προσοχή και επιδεξιότητα. Το βράδυ οι ανύπαντρες κοπέλες έπαιρναν ένα μακαρόνι και το έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν αυτόν που θα παντρευτούν.
Το τραπέζι εκείνης της μέρας ήταν κάποτε πολύ σημαντικό για την οικογένεια. Οι πιο ηλικιωμένοι σήκωναν το φαγητό ψηλά και έλεγαν: «άξια η τάβλα μας (το τραπέζι μας), άξια και τιμημένη!». Το τραπέζι δεν έπρεπε να συμμαζευτεί παρά μόνο το επόμενο πρωί αλλιώς θεωρούνταν γρουσουζιά. Όμως η πιο σημαντική λεπτομέρεια αυτής της παράδοσης ήταν ότι πριν αρχίσει το φαγητό, οι συγγενείς ζητούσαν συγχώρεση από τους πιο ηλικιωμένους κι αλληλοσυγχωρούνταν, ώστε να αρχίσουν τη Σαρακοστή με καθαρή καρδιά και ήσυχη συνείδηση. Η διαδικασία αυτή έδινε δύναμη στους χριστιανούς για την περίοδο της νηστείας που θα ακολουθούσε.
Γενικότερα, το Τριώδιο αποτελεί περίοδο προετοιμασίας για τη Τεσσαρακοστή.
Μπερδευτήκαμε λιγάκι με το τριώδιο. Καλύτερα να παίξουμε λιγάκι .
Ξεκινήσαμε το παιχνίδι αφού παρουσιάσαμε τις στολές μας……..
1. Μάντεψε Ποιος
Με περιγραφικές ερωτήσεις τα παιδιά θα πρέπει σταδιακά να βρουν ποιο παιδί ψάχνουμε κάθε φορά Το παιχνίδι ξεκινάει με τον εκπαιδευτικό να έχει διαλέξει έναν μαθητή. Οι ερωτήσεις είναι του τύπου : Έχει ξανθά μαλλιά; Ο εκπαιδευτικός απαντάει κάθε φορά με ναι ή όχι και έτσι τα παιδιά αποκλείουν κάθε φορά πρόσωπα μέχρι να βρουν τη λύση. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και την έτοιμη καρτέλα που σας ετοίμασα εδώ και να παίξετε το παιχνίδι με κοινή χρήση οθόνης.
και για να δυναμώσει η μνήμη
2.ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΝΗΜΗΣ
https://content.4all.e-me.edu.gr/wp-admin/admin-ajax.php?action=h5p_embed&id=20750
3.ΤΙ ΑΚΟΥΣ
4.Πράσινο – Κόκκινο Φανάρι
Κινητικό Παιχνίδι όπου τα παιδιά θα σηκωθούν από τις καρέκλες !! Με κοινή χρήση βίντεο ακολουθούμε τις κινήσεις! Όταν το φανάρι είναι πράσινο κάνουμε τις κινήσεις που δείχνει το βίντεο. Όταν το φανάρι γίνει κόκκινο σταματάμε. (Eγώ το παίζω χωρίς να κλείνω το βίντεο) Πάμε;
Τα Έθιμα του Τριώδιου
Κατά την έναρξη του Τριώδιου, θα ακούσουμε στην εκκλησία την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου και θα θυμηθούμε μέσω του Ευαγγελίου την αξία της ταπείνωσης και τις συνέπειες της έπαρσης. Αυτή η εβδομάδα, που τελειώνει με την Κυριακή του Ασώτου, της γνωστής αυτής παραβολής, λέγεται και Προφωνή ή Προφωνέσιμη, διότι παλιά «προφωνούσαν», δηλαδή διαλαλούσαν εκείνη την περίοδο ότι αρχίζουν οι Απόκριες.
Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.
Η Τσικνοπέμπτη στην Ελλάδα
Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.
Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».
Στη Θήβα, αρχίζει ο «βλάχικος γάμος», που ξεκινά με το προξενιό δύο νέων, συνεχίζει με τον γάμο και τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα με την πορεία των προικιών της νύφης και το γλέντι συμπεθέρων.των
Στην Ιο, το βράδυ της Τσικνοπέμπτης μασκαράδες ζωσμένοι με κουδούνια προβάτων διασχίζουν τη Χώρα και επισκέπτονται σπίτια και καταστήματα
Στον Πόρο, η παράδοση επιβάλλει στους νέους να κλέψουν ένα… μακαρόνι, το οποίο θα βάλουν κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν ποια θα παντρευτούν
Στην παλιά πόλη της Κέρκυρας, πραγματοποιείται το έθιμο των «Κουτσομπολιών», ή «Πετεγολέτσα», το βράδυ της Τσικνοπέμπτης. Στην Πιάτσα της πόλης, στήνεται ένα μικρό θεατρικό, όπου οι ντόπιοι υποδύονται τους κουτσομπόληδες και ψιθυρίζουν ο ένας στο αυτί του άλλου, διάφορες ιστορίες
Στη Σκόπελο, οι κάτοικοι δίνουν ραντεβού στο Πεύκο, για να συνεχίσουν το γλέντι και το φαγοπότι όλοι μαζί.
Στο Ηράκλειο της Κρήτης, μικροί και μεγάλοι περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.
Σε όλη την Πελοπόννησο σφάζουν χοιρινά από τα οποία φτιάχνουν διάφορα άλλα τρόφιμα, μεταξύ των οποίων πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, γουρναλοιφή και παστό.
Τσικνοπέμπτη στην Πάτρα!! Ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς!!
Η γιορτή της Τσικνοπέμπτης έχει ιδιαίτερο χρώμα στην Πάτρα εξαιτίας και της επιρροής του καρναβαλιού. Την ημέρα εκείνη εκατοντάδες Πατρινοί στήνουν ψησταριές σε κάθε σημείο της πόλης. Όμως επίκεντρο των εκδηλώσεων αποτελεί η Άνω Πόλη, η παλιά συνοικία Τάσι και κυρίως η οδός Γερμανού και οι δρόμοι γύρω από αυτή. Λαϊκά και καρναβαλικά δρώμενα, μουσικές κομπανίες συμπληρώνουν τη βραδιά της άφθονης κατανάλωσης ψητού κρέατος και οινοποσίας. Άλλοτε εκείνες της ημέρες πριν την Αποκριά στην Πάτρα αναβίωνε μια χαρακτηριστική παράδοση, «ο γάμος της Γιαννούλας της κουλουρούς». Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω πόλης που έζησε στην περίοδο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών που της εξασφάλιζε τα προς το ζην. Ορισμένοι Πατρινοί εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της και το ευφάνταστο του χαρακτήρα της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον. Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα. Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον υποτιθέμενο Ουίλσον, Ιούλσο όπως τον πρόφερε η ίδια, και που φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, αλλά ώσπου να αντιληφθεί την ειρωνεία της στιγμής, το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο είχε διασκεδάσει με την ψυχή του. Το θέαμα επαναλήφθηκε αρκετές χρονιές.
Η Γιαννούλα η Κουλουρού
Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι. Το παραμύθι της Γιαννούλας της Κουλουρού. Μια φορά και έναν καιρό, το 1868, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι φτωχό σε μια γειτονιά της Άνω Πόλης στην Πάτρα. Το κοριτσάκι το βαφτίσανε Ιωάννα και το φώναζαν Γιαννούλα. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφο, ούτε ιδιαίτερα έξυπνο. Από μικρό έκανε πολλές δουλειές για να καταφέρει να ζήσει. Έγνεφε μαλλί, αλλά κυρίως πουλούσε κουλούρια, για αυτό και την φώναζαν Γιαννούλα η Κουλουρού.
Και η Γιαννούλα μεγάλωσε. Και έγινε γυναίκα ολόκληρη. Ανύπαντρη. Γεροντοκόρη όπως την έλεγαν στα 35 της. Αυτός ο καημός την κατέτρωγε και αυτός ο καημός έγινε η αιτία πειραγμάτων από μία παρέα αντρών με επικεφαλής τον Περικλή Γιογκαράκη. Σε ένα καφενείο ανάμεσα σε κρασιά και μεζέδες η παρέα εμπνεύστηκε τον γάμο της Γιαννούλας της Κουλουρού. 1910 και η παρέα της υπόσχεται να της βρει γαμπρό και την περιέφεραν στις γειτονιές της Άνω Πόλης.
Όμως, γαμπρός δεν βρέθηκε και 4 χρόνια αργότερα (1914) η Γιαννούλα μαζί με την ανδροπαρέα του καφενείου και πολλούς περίεργους και πλακατζήδες, ντυμένη ως νύφη έκανε την εμφάνισή της και στη Κάτω πόλη. Κυριακή 2 Φεβρουαρίου έγραφε το ημερολόγιο όταν η Γιαννούλα κατηφόριζε την οδό Καλαβρύτων (σημερινή Γούναρη) και παρέλασε στους κεντρικούς δρόμους. Καθώς όμως η πομπή προχωρούσε η Γιαννούλα ψυχανεμίσθηκε την κοροϊδία, παράτησε τον γαμπρό και κρύφτηκε σε έναν φούρνο.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε το 1918. Η παρέα του Γιογκαράκη έπεισε τη Γιαννούλα ότι βρέθηκε γαμπρός. Η μέρα του γάμου είχε τα πάντα. Γειτόνισσες να την βάφουν, να την χτενίζουν, να την ντύνουν. Γαμήλια πομπή να τη συνοδεύει στη Μητρόπολη. Και φυσικά έναν γαμπρό να την περιμένει στα σκαλοπάτια της κλειστής Μητρόπολης. Και ενώ η Γιαννούλα περίμενε να έρθουν οι ιερείς και οι νεωκόροι, έκαναν την εμφάνισή τους 2 δήθεν στρατιώτες και άρπαξαν τον γαμπρό γιατί τάχα δεν ήταν δηλωμένος στα μητρώα αρένων. Η Γιαννούλα άρχισε να κλαίει και να χτυπιέται και να φωνάζει «Αφήστε να παντρευτούμε και τον παίρνετε μετά». Όπως ήταν αναμενόμενο ο γαμπρός έφυγε και ο θρήνος της Γιαννούλας ήταν τραγικός. Με στήριγμα τις γειτόνισσές της γύρισε σπίτι της με πόνο και θλίψη.
Παρόλα αυτά η επιθυμία της να παντρευτεί δεν έφυγε. Έτσι η παρέα του καφενείου ξανά χτυπά 3 χρόνια αργότερα, το 1921. Με ψεύτικες επιστολές την έπεισαν ότι ο Ουίλσον, ο πρόεδρος της Αμερικής, είναι συγγενής της και ότι μαζί με αυτόν έχει κληρονομήσει έναν πλούσιο θείο. Αρχές Αυγούστου η χαρούμενη Γιαννούλα πήγε μαζί με μία τεράστια πομπή «φίλων» στον υποτιθέμενο συμβολαιογράφο να πάρει τα εκατομμύρια, με τα οποία όπως είχε πει θα παντρευόταν νεαρό και όχι κάποιον από τους μεσόκοπους που της προξένευαν. Την ώρα όμως που ήταν έτοιμη να πάρει τη βαλίτσα και να φύγει, εισέβαλλαν κουκουλοφόροι στο γραφείο και έκλεψαν την βαλίτσα. Νέος θρήνος, νέα κλάματα, νέες κατάρες και φυσικά άπειρο γέλιο από τους «φίλους» της. Από τότε η Γιαννούλα έγινε επιθετική και πετροβολούσε όποιον την πείραζε.
Την επόμενη χρονιά στα νέα προξενιά του Γιογκαράκη η Γιαννούλα απαντούσε ότι είναι ήδη αρραβωνιασμένη με τον στρατιώτη που είχαν αρπάξει λίγο πριν τον γάμο της πριν 4 χρόνια. Τότε η παρέα μηχανεύτηκε ένα καινούργιο σχέδιο. Της αποκάλυψαν ότι ο Ουίλσον ήταν πατέρας του αρραβωνιαστικού της και επομένως πεθερός της. Την τελευταία Κυριακή του καρναβαλιού, 13 Φεβρουαρίου 1922, η Γιαννούλα με 10.000 κόσμο συγκεντρωμένο στο λιμάνι της Πάτρας περίμενε τον πεθερός της να τη συνοδεύσει στην εκκλησία. Ο Ουίλσον την περίμενε με τα εκατομμύριά του και η βάρκα με τον γαμπρό, με ένα φράκο της κακιάς ώρας και καφέ γάντια, έκανε την εμφάνισή της.
Το αταίριαστο ζευγάρι, η Γιαννούλα με τα κουρελάκια για στολίδια στα μαλλιά και την κόκκινη κορδέλα, και ο γαμπρός με μαλλιά του πασπαλισμένα με αλεύρι και μαύρες μακριές ζωγραφισμένες φαβορίτες, τον κουμπάρο Γιογκαράκη να τους συνοδεύει και το αλαλάζων πλήθος, άρχισε να κατευθύνεται προς τη Μητρόπολη ξανά. Πυροβολισμοί έπεσαν για να πανηγυρίζουν το χαρμόσυνο γεγονός. Αλλά για άλλη μία φορά την ώρα που η άμαξα με τη νύφη και τον γαμπρό κατευθυνόταν προς την εκκλησία, ένας λούστρος όρμησε και άρπαξε τη βαλίτσα με τα χρήματα που είχε μαζί του ο γαμπρός. Η Γιαννούλα για άλλη μία φορά άρχισε να τσιρίζει, να κλαίει και να χτυπιέται. Ο Ουίλσον άρχισε να την παρηγορεί και της είπε ότι πάει να τηλεγραφήσει να του στείλουν άλλα χρήματα. Βέβαια, ο Ουίλσον δεν επέστρεψε ποτέ.
Το 1923, ένα χρόνο μετά, ο Γιογκαράκης και η παρέα του έπεισαν την Γιαννούλα ότι αυτή τη φορά ο ίδιος ο Ουίλσον θέλει να την παντρευτεί και της έστελναν και ερωτικές επιστολές γραμμένες από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής, όπου έγραφαν “Όλοι σε περιμένουν να φροντίσουν την νέα Δούκισσα” και “Να μου στείλεις μια φωτογραφία με τα μαλλιά ξέπλεκα ριγμένα μπροστά, να σε ιδούν οι βασιλείς. Ουίλσον”. Όμως, ο γάμος δεν έγινε ποτέ.
Όπως δεν ξανά έγινε γάμος ποτέ. Λίγα χρόνια αργότερα πέθανε ο Γιογκαράκης, ο μοναδικός άνθρωπος τον οποίο εμπιστευόταν η Γιαννούλα, και μαζί με αυτόν πέθαναν και οι ελπίδες της για γάμο. Από τότε και μέχρι το 1940 η Γιαννούλα μένει μόνη της, χωρίς τον αγαπημένο της φίλο, χωρίς δουλειά καθώς την περίοδο της Κατοχής το αλεύρι ήταν ακριβό και δυσεύρετο. Ξεχασμένη από όλους περνάει τις ώρες της στη χαμοκέλα. Εκεί βρέθηκε μία μέρα νεκρή. Στο σπίτι της. Μόνη και εγκαταλελειμμένη.
Αυτή ήταν η ζωή της Γιαννούλας της Κουλουρού. Η Γιαννούλα δεν είναι ένας αστικός μύθος.
Δεν είναι ένα παραμύθι. Η Γιαννούλα ήταν ένα τραγικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο πονεμένο.
Ένα πρόσωπο που έζησε δίπλα σε ανθρώπους που έδειξαν με έναν ιδιαίτερο τρόπο την «αγάπη» τους. Ένα πρόσωπο που αποδεικνύει πόσο σκληροί είναι οι άνθρωποι απέναντι σε άτομα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η Γιαννούλα ζει ακόμα στην Πάτρα. Κάθε Τσικνοπέμπτη ξεκινά η πομπή με τη Γιαννούλα επικεφαλής από την Άνω Πόλη και καταλήγει στο λιμάνι. Πλήθος κόσμου τη συνοδεύει για να δει το γαμπρό που την περιμένει.
Και κάθε Τσικνοπέμπτη η Γιαννούλα θρηνεί τον χαμένο γαμπρό της. Και κάθε Τσικνοπέμπτη όλοι μας γελάμε με το «πάθημά» της.
Άραγε έχει ηρεμήσει η ψυχή της; Άραγε πόσο διαφέρουμε από τον αγαπημένο της «φίλο»; Άραγε πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από το 1868 ;
Η Γιαννούλα δεν δικαιώθηκε ποτέ και η δραματική πλευρά της ιστορίας της ξεχάστηκε, κρατώντας μόνο το περιπαικτικό κομμάτι του εθίμου, μετατρέποντάς την στην πιο διάσημη γυναίκα της Πατρινής Αποκριάς.
Ωστόσο ύστερα από παρέμβαση του Συλλόγου Ψυχικής Υγείας Πάτρας, ο οποίος το 2015 ζήτησε την κατάργηση του εθίμου, ο δήμος της Πάτρας προχώρησε στις αναγκαίες κινήσεις.
Ένα τραγούδι για τη ζωή της Γιαννούλας της Κουλουρούς έγραψε και ερμήνευσε η Ματούλα Ζαμάνη.
Πρόκειται για την ιστορία της πιο διάσημης γυναίκας της Πατρινής Αποκριάς την οποία «συνόδευε» ένα αμφιλεγόμενο έθιμο που προκάλεσε ντόρο και αντιδράσεις.
Μετά τις έντονες αντιδράσεις δόθηκε τέλος στο έθιμο, το οποίο θα αντικατασταθεί από τον γάμο του Καραγκιόζη
Όπως όμως και να ‘χει σε γάμο θα πάμε…
https://www.youtube.com/watch?v=6Eqe3djo-cg
Η χελωνίτσα του περιβολιού θέλησε επίσης να γίνει νύφη! Ποιος έγινε γαμπρός;
Πόσα ζωάκια ήταν στο γάμο;
ΓΑΜΗΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Γιατί η νύφη κυνηγάει το γαμπρό;
Mετά το γάμο έπεται γλέντι!
και μετά την Τσικνοπέμπτη ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ…
και μπαίνουμε στο ΠΑΤΡΙΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
Σε όλο τον κόσμο ξακουστό, με χαρά, γλέντι και χορό, μα και άρματα εντυπωσιακά που ξετρελαίνουν τα παιδιά. Κάθε Αποκριά, η καρδιά της Ελλάδας, μοιάζει αληθινά στην Πάτρα να χτυπά.
Αίνιγμα….
Σε κάθε αποκριάτικο χορό, σίγουρα θα πρωταγωνιστώ.
Με χρωματιστές κορδέλες στολισμένο έναν στύλο κεντρικό και χορευτές τριγύρω ένα σωρό, νιώθω στ’ αλήθεια βασιλιάς, της τρελής Αποκριάς.
Ποιο έθιμο είμαι;
ένα έθιμο που χρόνια κρατεί . το γαϊτανάκι .
Από τα λίγα που διατηρούνται αυτούσια ως τις ημέρες μας, το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της Αποκριάς. Ενα υπέροχο «παιχνίδι», που περιλαμβάνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα οποία είναι αναγκαία για μια ξέφρενη διασκέδαση. Χρώματα, κέφι και χιούμορ… πλέκονται μαζί με τις κορδέλες σε έναν χορό αγάπης και συμφιλίωσης με ιδιαίτερους συμβολισμούς.
Ρίζες και ετυμολογία
Το γαϊτανάκι, πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα.
Η λέξη «γαϊτανάκι» είναι υποκοριστικό της μεσαιωνικής λέξης «γαϊτάνιν», που σημαίνει μεταξωτό κορδόνι, λωρίδα, ταινία, και δημιουργείται χάρη στην τάση που έχει η γλώσσα μας να προσθέτει την κατάληξη «-άκι» για να δηλώσει τον υποκορισμό. Προέρχεται από λέξη γαϊτάνη. Χωρίς να είμαστε βέβαιοι για την ετυμολογία της, η ονομασία της έχει να κάνει με την πόλη Gaeta της Ιταλίας, ιωνική αποικία των Σαμίων, γνωστή για την παραγωγή κορδέλας. Οι κορδέλες συνήθως ήταν από βαμβάκι, μαλλί ή μετάξι και αποτελούσαν διακοσμητική πινελιά των φορεμάτων.
Πώς παίζεται
Χρειάζονται δεκατρία άτομα για να στήσουν τον ιδιότυπο χορό. Ο ένας κρατά έναν μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν δώδεκα μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και είναι αυτές που δίνουν το όνομά τους και στο έθιμο. Γύρω από τον στύλο δώδεκα χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν ταυτόχρονα ανά ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι.
Καθώς κινούνται γύρω από τον στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του και έτσι όπως γυρνούν, πλέκουν τις κορδέλες γύρω από τον στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς, με τον ίδιο τρόπο που έπλεκαν παλιά οι γυναίκες τα γαϊτάνια και στόλιζαν τις παραδοσιακές φορεσιές. Οταν οι κορδέλες έχουν όλες τυλιχτεί και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά στο κοντάρι, αντιστρέφεται η φορά του χορού και αφού τα γαϊτάνια ξετυλιχτούν ο χορός τελειώνει.
Τι συμβολίζει
Ο αριθμός των δώδεκα χορευτών λέγεται ότι δηλώνει τους μήνες του χρόνου που εναλλάσσονται ή τις Ωρες, τις μυθικές θεότητες του χρόνου. Σε πολλές κοινωνίες, κυρίως αγροτικές, το γαϊτανάκι συμβολίζει την ομόνοια και τη συναδελφικότητα. Ο κυκλικός χορός συμβολίζει τον κύκλο της ζωής, από τη ζωή στον θάνατο, από τη λύπη στη χαρά, από τον χειμώνα στην άνοιξη και το αντίθετο.
Και οι Απόκριες αποτελούν μια γιορτή χαράς που συνδυάζεται και με την αναζωογόνηση, με το ξύπνημα της φύσης, την άνοιξη. Αντλούν την καταγωγή τους από τα αρχαία Ανθεστήρια, γιορτή προς τιμήν του Διονύσου, που ελάμβανε χώρα επί τριήμερο κατά την πανσέληνο ύστερα από δύο πανσελήνους από το χειμερινό ηλιοστάσιο (μέσα Φεβρουαρίου).
ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΜΟΥ ΠΛΕΓΜΕΝΟ…
Διαβάσαμε το αγαπημένο μας παραμύθι της Ζωρζ Σαρή με τίτλο:»Ο Αρλεκίνος» . Η ιστορία αυτού του μικρού παιδιού μας αρέσει πολύ και αγγίζει τις καρδιές όλων μας .
Το είδαμε και σε βίντεακι….
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου ψάξαμε στο google είδαμε διάφορους πίνακες ζωγραφικής για τον Αρλεκίνο.Και γνωρίσαμε την όμορφη πόλη της Βενετίας.
Έχοντας διαβάσει την ιστορία του Αρλεκίνου, έχοντας επεξεργαστεί τον πίνακα ζωγραφικής του Πικάσο και έχοντας παρατηρήσει τη στολή του, δε θα μπορούσαμε να μην εστιάσουμε στα σχήματα και κυρίως στο σχήμα του ρόμβου που επικρατεί στην ενασχόλησή μας με τις Απόκριες.
Δημιουργήσαμε τους δικούς μας αρλεκίνους….
Αρλεκίνος που έγινε με την βοήθεια της μανούλας του Άγγελου και του Δημήτρη …θερμά συγχαρητήρια….
Μιλήσαμε ,τραγουδήσαμε και κατασκευάσαμε τον αγαπημένο σε όλους Κλόουν
και ακούσαμε το ένα γράμμα μια ιστορία με το Κκ
και ζωγραφίσαμε το Καλημέρα Καλησπέρα όλη μέρα……………..
Το διασκεδάσαμε όσο μπορούσαμε …και του χρόνου με σχολεία ανοιχτά…
και με την Βασίλισσα του Καρναβαλιού ευχόμαστε και του χρόνου με υγεία!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου